Een beroemde uitspraak van Sint-Johannes Chrysostomus luidt:
"De gangen in de hel zijn geplaveid met de schedels van bisschoppen!"
Het schisma na het Concilie van Efeze (431) leidde tot het ontstaan van de nestoriaanse kerken of de Kerk van het Oosten. Ook de Assyrische Kerk van het Oosten volgt de leer van Nestorius en behoort dus niet tot de oriëntaalse kerken.
De schismata na het Concilie van Chalcedon (451) leidden tot het ontstaan van wat men de Oriëntaals-orthodoxe Kerken is gaan noemen. Tot deze kerken rekent men:
- De Syrisch-orthodoxe Kerk van Antiochië of 'Jacobitische' Kerk, aangezien zij het Concilie van Chalcedon in 451 niet erkende.
- De Koptisch-orthodoxe Kerk (in Egypte) is ontstaan uit het patriarchaat van Alexandrië. Zij verwierp het Concilie van Chalcedon in 451.
- De Armeens-apostolische Kerk was in 451 niet vertegenwoordigd op het concilie van Chalcedon vanwege de oorlog tegen de Perzen. Toen men de besluiten van het concilie vernam, werden deze afgewezen.
En toen kwam Honorius I (Campania, geboortedatum onbekend - sterfplaats onbekend, 12 oktober 638). Hij was de 70ste Paus van de Rooms-Katholieke Kerk en volgde op 27 oktober 625 Bonifatius V op, twee dagen na diens dood. Honorius I is vooral bekend door zijn bouwactiviteiten in Rome. Zo liet hij het Aquaduct van Trajanus reconstrueren en het dak van de Sint-Pieterskerk herstellen. Vele heidense gebouwen liet hij ombouwen tot Christelijke kerken. Hij viel echter in onmin als gevolg van het feit dat hij het monofysitisme niet heeft veroordeeld. Deze Paus zweeg, toen hij het moeten spreken. Als gevolg van het feit dat hij de ketterijen niet bestreed, werd hij later door het Concilie van Constantinopel III in 681 door Paus Agatho geëxcommuniceerd!
In de 11de eeuw deed zich binnen de Kerk dan het eerste grote schisma voor: het Oosters Schisma. In feite ging het over de vraag of de Paus het opperste gezag vertegenwoordigede over ALLE Katholieken, bisschoppen en kardinalen en patriarchen inbegrepen, of dat hij enkel maar de voorzitter was van de 'Raad van Bestuur' van de Kerk! En in die dagen, kwamen de Pausen niet op voor hun persoonlijke rechten en privileges, maar kwamen ze op voor het pausdom zélf. De Paus is de Vicaris van Christus op aarde en vertegenwoordigt dus het hoogste, absolute gezag in de Kerk, waaraan iedereen zich te onderwerpen heeft. De patriarchen werden voor de keuze gesteld ofwel onderwerping aan het gezag van de Paus, wat ze tot dan altijd hadden gedaan, ofwel was er voor hen geen plaats meer binnen de Kerk. En er was slechts één uitweg. In die dagen waren de Pausen niet van plan om hun gezag te verkwanselen, maar kwamen ze op voor het pausdom, zoals Christus hen had opgedragen!
En dan krijgen we in de 16de eeuw de protestantse 'reformatie' waarvan sommigen denken dat zij over een paar jaar de 500ste verjaardag moeten gaan 'vieren'. De reformatie begon door een aanval op het hart van het Katholieke Geloof, namelijk de liturgie. Het was Kardinaal Newman die ooit schreef: "Als u de liturgie wil vernietigen, moet men haar centrale liturgie vernietigen."
In een artikel uit 1967 gaf TIME Magazine een uitstekende beschrijving van wat er is gebeurd tijdens de protestantse reformatie in de 16de eeuw. Je moet dit eens vergelijken met tegenwoordig:
"Op de volgende wijze probeerde Martin Luther een spirituele hervorming door te voeren die het model werd voor een groot deel van Duitsland. Hij begon met de herziening van de Latijnse liturgie, en vertaalde deze in het Duits. De leken mochten onder beide Gedaanten, brood en wijn, communiceren. Het traditionele Latijnse 'gregoriaans' werd vervangen door zoete en makkelijke liedjes in de volkstaal. Het Heilig Misoffer werd niet langer opgedragen, maar er werd hoofdzakelijk enkel nog maar gepreekt voor het volk om hen te 'onderwijzen'. De sacramenten werden teruggebracht van zeven naar twee; doop en avondmaal. Ondertussen verspreidde de opstand tégen Rome zich van stad tot stad. Priesters verwijderden de beelden van Heiligen uit de kerken en men las de mis niet meer. Het celibaat werd ook vaarwel gezegd. In 1525 trouwde Luther dan ook zélf met een voormalige non, Katharina von Bora; 'die Lutherin' genaamd."
Toen ze huwden was Luther 41 jaar en Katharina was 26 jaar. Als huwelijkscadeau kregen ze van Johan Frederik I van Saksen, toen de troonopvolger in Saksen, het 'Zwarte Klooster', het zogenaamde Augusteum, het voormalige Augustijnerklooster in Wittenberg. Katherina Luther kreeg 6 kinderen. Luther hield het voorlopig bij één vrouw, maar stelde dat de tijd zou komen dat polygamie heel gewoon zou zijn (Luthers Tafelgesprekken, nr. 1461).
De Duitse protestantse reformatie was dus ook een ideologie die de diefstal van de kerkelijke goederen probeerde te vergoelijken. Net zoals in Engeland, waar een andere polygamist met Rome had gebroken, namelijk Hendrik VIII met zijn 6 vrouwen.
Maar, we focussen hier even op Edward VI, de zoon van Hendrik VIII. Toen een onderzoekscommissie aan Edward VI repporteerde dat 90% van het Engelse volk nog steeds vasthield aan het Katholieke Geloof van hun voorvaderen, en het volk nog steeds de hoop koesterde, dat de oude Katholieke godsdienst in ere zou worden hersteld, schafte koning Edward VI de Mis af. De koninklijke 'Reformation Commission' van 1547 decreteerde dat de altaren vervangen moesten worden door 'tafels'! Dezelfde tafels die nu ook overal in onze Katholieke kerken opgedoken zijn! De 'Reformation Commission' bepaalde dus dat de voorganger naar de mensen moest kijken. Ook werden de kaarsen en de tabernakels op de altaren afgeschaft!
De moderne 'katholieke' hervormers beweren steevast dat 'Sacrosanctum Concilium', de Constitutie over de Heilige Liturgie van het Tweede Vaticaans Concilie, decreteerde dat de altaren moesten worden omgedraaid! Maar, dat mij de moderne hervormers eens in de Constitutie 'Sacrosanctum Concilium' de bewuste claim aanwijzen! Want, dat zegt de Constitutie van 1963 niet! Het installeren van averechtse altaren werd wél gedecreteerd in Engeland door de ketterse 'Reformation Commission' van 1547!!!
De ketterse 'Reformation Commission' van 1547 decreteerde: "Alle altaren in elke kerk of kapel moeten worden afgebroken, en in plaats van hen moet een tafel worden opgesteld zodanig dat het bijgeloof in verband met het offer in de paapse mis wordt uitgeroeid, want voortaan vieren wij het 'Avondmaal van de Heer'. Altaren werden in het verleden opgericht voor het offer, maar offers worden voortaan niet meer opgedragen, dus moeten de altaren ophouden te bestaan."
Maar, 5 jaar later hield het Engelse Volk nog steeds vast aan de Katholieke Mis. Er volgde een nieuw besluit dat decreteerde dat "de zondige mensen de oude vormen van bijgeloof slechts kunnen overwinnen wanneer alle altaren door tafels vervangen worden. De voorganger moet niet met zijn rug naar het volk staan, maar de mensen in de ogen kunnen kijken. Het gebruik van de volkstaal moet worden opgelegd, zodanig dat de veranderingen in de liturgie duidelijk onderstreept worden."
En alle Engelse, 'katholieke' bisschoppen gingen mee met de hervormingen en ontliepen hun verantwoordelijkheden, behalve één en dat is de enige wiens naam we nog steeds niet vergeten zijn en dat is Saint John Fisher.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten